Пяць галоўных пойнтаў – 2022. Кіно
Кадр з фільма Руслана Фядотава "Away"
Кінафестываль “Лістапад”
Адзіны беларускі кінафестываль з ажно чатырма беларускімі фільмамі ў праграме – і ўсе анімацыйныя (чаканыя ігравыя навінкі – “Дзесяць жыццяў Мядзведзя” і “Гэта я, Мінск” – так і не з’явіліся ў праграме). Сведчанне цалкам зачышчанай кінапрасторы ўнутры краіны і вяртання кіно да татальнай сервільнасці – вось падмурак на найбліжэйшыя гады.
Фільм “Мы адзіныя” пра жыццё беларусаў у міжваеннай Польшчы
Адзіны ігравы фільм, гучна запушчаны ў вытворчасць у Беларусі цягам года пад пільным наглядам генеральнага пракурора і прэм’ер-міністра. Ён дакладна застанецца ў гісторыі. Які час, такія і дасягненні.
Уладзімір Карачэўскі, генеральны дырэктар кінастудыі “Беларусьфільм”
Самая гучная (і балбатлівая) персона года. Увасабленне перамоглай бюракратыі і дзяржаўнага разумення кіно: добрае кіно – гэта адсутнасць кіно.
Фільм Руслана Фядотава “Away”, які перамог на фестывалі дакументальнага кіно IDFA ў Амстэрдаме
Увасобленая мроя пра далучэнне беларусаў да еўрапейскай культурніцкай супольнасці. Добрае, адметнае кіно пра цяперашнюю рэчаіснасць. І кіно, якім яно мае быць у натуральных умовах, але дужа рэдка бывае ў Беларусі.
Перамога Мікіты Лаўрэцкага на DocLisboa
Метафара іншай, чаканай і няздзейсненай перамогі стыхійнага нізавога руху над нязрушнаю сістэмаю. Хочацца дажыць да часу, калі перамога перастане быць метафарай і абяцанкаю новай надзеі.
Плюс 1 перайманне еўрапейскага досведу
Найменей відавочны і найбольш значны пойнт года – шматлікія стыпендыі, гранты і стажыяванні беларускіх кінематаграфістаў за мяжою: Школа Вайды, Гдыньская кінашкола, Кінашкола ў Лодзі, кінашкола DocNomads, Nipkow Programm ды іншыя. Прышчэпка еўрапейскай адукацыі і вытворчасці. Адзінае, што ў гэтым годзе гаворыць пра будучыню.