Пяць галоўных пойнтаў – 2022. Тэатр
Сцэна са спектакля "За што?" Тэатра жніўня
Віталь Алексіёнак, Вячаслаў Чарнуха-Воліч ды іхная праца
Віталь Алексіёнак стаўся дырыжорам-пастаноўшчыкам оперы “Маленькі прынц”, сусветная прэм’ера якой адбылася ў славутым міланскім тэатры La Scala. Цікавасць калектыву такога ўзроўню да беларускага маэстра назіралася ўпершыню. Ягоны калега Вячаслаў Чарнуха-Воліч атрымаў разам з калектывам Адэскага тэатру оперы і балету прэмію International Opera Awards – адну з самых прэстыжных у гэтай сферы (своеасаблівы оперны “Оскар”). Гэтай узнагародай адзначылі дзейнасць тэатру, які паказвае спектаклі і нават рыхтуе прэм'еры ва ўмовах вайны.
Яўген Карняг і прасоўванне нацыянальнай культуры
Рэжысёр Яўген Карняг паставіў у Рэспубліканскім тэатры драматургіі спектакль “Пачупкі”. Спектакль-роздум на тэму нараджэння дзіцяці стаўся вынікам пагружэння Карняга разам са сваёй камандай у нацыянальную беларускую культуру. Галоўным выяўленчым сродкам у ім выступае гук. “Пачупкі” сталіся этапнаю пастаноўкай, якая ўвасабляе цяперашнюю эпоху і наш час.
Свабодны тэатр і сусветны розгалас
Свабодны тэатр перанёс на лонданскую сцэну спектакль “Сабакі Еўропы” (рэжысёр – Мікалай Халезін) паводле раману Альгерда Бахарэвіча. Прэм’ера адбылася яшчэ ў 2020-м у Мінску. Добрая брытанская прэса, а таксама відавочная актуальнасць пастаноўкі зрабілі магчымымі гастролі ў Парыжы. Анансавалі паказ на фестывалі ў Аўстраліі. Гэта істотныя падзеі для прасоўвання айчыннай культуры і глабальна – беларускай тэмы.
Спроба стварыць рэпертуарны тэатр за мяжою
У выніку падзеяў 2020 года за мяжой апынуліся дзясяткі прадстаўнікоў супольнасці. Пераважна яны працуюць у сферы праектавага тэатру, але пакрысе робяцца спробы стварыць за мяжою рэпертуарныя калектывы. У сталіцы Літвы ў фармаце Віленскага старога тэатру дзеіць Тэатр жніўня, у Варшаве арганізуюць свае паказы Team theatre і “Купалаўцы”. Пакуль у двух апошніх няма стацыянарных пляцовак, агулам усе трое толькі назапашваюць спектаклі. Але агулам іх спробы могуць прывесці да стварэння сваіх стацыянарных структураў.
Аляксей Стрэльнікаў і фармаванне тэатральнай прасторы
Тэатральны Дон Кіхот, адзін з рыцараў беларускага тэатру, заўчасна памерлы Аляксей Стрэльнікаў не быў класічным тэатразнаўцам, каго ў большай ступені цікавіў канчатковы вынік: спектакль, яго мастацкае значэнне і месца ў сістэме каардынатаў. Стрэльнікаў быў крытыкам, а яшчэ педагогам, матыватарам, менеджарам, якому падабалася прасоўваць спектаклі і праекты, зводзіць у агульнай прасторы людзей. Без яго айчынны тэатр быў бы іншы.